Ontmoetingen: Fietsen met Van Hogendorp
Door: Luuk
Blijf op de hoogte en volg Luuk
30 Juli 2018 | Frankrijk, Oloron-Sainte-Marie
Mont-de-Marsan - Oloron Ste Marie, 96 km (1804), 1233 hoogtemeters, 30 graden
Kom je nou veel mensen tegen onderweg? En leer je die dan ook een beetje kennen? Die vraag krijg ik vaak, als ik vertel dat ik in m’n eentje een eind ga fietsen.
Het antwoord luidt: dat hangt ervan af of je dat wilt, en ook van hoe je reist en verblijft. Wie gaat kamperen komt heel veel mensen tegen, maar moet z’n best doen om contact te maken. Dat gaat makkelijker in een hostel of pelgrimsherberg. Ik lees momenteel een boek over de camino (Camino), en daarin komen individuele wandelaars voortdurend dezelfde andere wandelaars tegen, in hostels en albergues.
Dat gebeurt niet zo gauw als je, zoals ik, van chambre de hôtes naar hotel reist, en nog minder als je fietst. Zeker ten noorden van de Pyreneeën. Weinig fietsende pelgrims, grote afstanden, weinig ontmoetingen.
Toch heb ik ze wel, heel af en toe.
In Tournai kwam ik Guus tegen, bij het ontbijt in het hotel. Twee dagen later troffen we elkaar weer, 150 km verderop, zomaar op straat. En hij ging niet eens naar Santiago, zoals ik.
Guus deed een rondje van twee weken, vanuit Goes, in Zeeland. We fietsten een uurtje samen op, bezochten een kerk (hij bezocht bijna elke kerk onderweg), en dronken koffie op een terras.
Hij bleek een directe afstammeling van Gijsbert Karel van Hogendorp, de Rotterdamse patriciër en patriot die aan het begin van de 19e eeuw een ontwerp van een grondwet schreef en later de eerste vice-president van de Raad van State werd. En dus ook familie van Dirk van Hogendorp, die in 1823 wandelde door het gloednieuwe koninkrijk Nederland, samen met Jacob van Lennep, de latere schrijver. Geert Mak en Marita Matthijsen hebben de verhalen van het tweetal begin 21ste eeuw met succes bewerkt en gepubliceerd.
Guus fietst door Europa, zoals zijn verre familielid door Nederland liep.
Hij is 69 en legt per dag 100 kilometer af. Ik zou het graag nadoen, over negen jaar.
Ik schrijf dit in de tuin van Jean-Luc, herbergier te Oloron Ste Marie. Ook een bijzondere man. Maar dat is een heel ander verhaal.
naar een jeugdherberg
Kom je nou veel mensen tegen onderweg? En leer je die dan ook een beetje kennen? Die vraag krijg ik vaak, als ik vertel dat ik in m’n eentje een eind ga fietsen.
Het antwoord luidt: dat hangt ervan af of je dat wilt, en ook van hoe je reist en verblijft. Wie gaat kamperen komt heel veel mensen tegen, maar moet z’n best doen om contact te maken. Dat gaat makkelijker in een hostel of pelgrimsherberg. Ik lees momenteel een boek over de camino (Camino), en daarin komen individuele wandelaars voortdurend dezelfde andere wandelaars tegen, in hostels en albergues.
Dat gebeurt niet zo gauw als je, zoals ik, van chambre de hôtes naar hotel reist, en nog minder als je fietst. Zeker ten noorden van de Pyreneeën. Weinig fietsende pelgrims, grote afstanden, weinig ontmoetingen.
Toch heb ik ze wel, heel af en toe.
In Tournai kwam ik Guus tegen, bij het ontbijt in het hotel. Twee dagen later troffen we elkaar weer, 150 km verderop, zomaar op straat. En hij ging niet eens naar Santiago, zoals ik.
Guus deed een rondje van twee weken, vanuit Goes, in Zeeland. We fietsten een uurtje samen op, bezochten een kerk (hij bezocht bijna elke kerk onderweg), en dronken koffie op een terras.
Hij bleek een directe afstammeling van Gijsbert Karel van Hogendorp, de Rotterdamse patriciër en patriot die aan het begin van de 19e eeuw een ontwerp van een grondwet schreef en later de eerste vice-president van de Raad van State werd. En dus ook familie van Dirk van Hogendorp, die in 1823 wandelde door het gloednieuwe koninkrijk Nederland, samen met Jacob van Lennep, de latere schrijver. Geert Mak en Marita Matthijsen hebben de verhalen van het tweetal begin 21ste eeuw met succes bewerkt en gepubliceerd.
Guus fietst door Europa, zoals zijn verre familielid door Nederland liep.
Hij is 69 en legt per dag 100 kilometer af. Ik zou het graag nadoen, over negen jaar.
Ik schrijf dit in de tuin van Jean-Luc, herbergier te Oloron Ste Marie. Ook een bijzondere man. Maar dat is een heel ander verhaal.
naar een jeugdherberg
-
30 Juli 2018 - 20:51
Ruud:
Vanavond vroeg naar bed jongen. Morgen even in de handen spugen en hup over die berg.
De eerste 17 kilometer stelt niet veel voor. De 21ste daarentegen is een uitdaging, zeker met bepakking. Dan nog maar 8 km en je bent erover
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
