De tuin van Arlette

Charroux - Villebois/Lavalette, 93 km (1470), 1013 hoogtemeters, 30 graden)



Arlette en Robert Fournier exploiteren chambres d’hôtes in Charroux, stond er in mijn St. Jacobs fietsgids van Clemens Sweerman, uit 2013. Clemens Sweerman is de afgelopen week overleden. Robert Fournier in oktober 2017. Maar Arlette leeft. Ze is 82 en drijft de Chambres de hôtes nu alleen.

Dat is heel zwaar, vertelt ze bij het uitgebreide ontbijt, met onder meer een versgebakken taart - recept van haar moeder, en een echt streekgerecht. Haar man was gestruikeld over de drempel van de ontbijtkamer, had iets gebroken en was aan de complicaties ervan gestorven.

62 jaar waren ze getrouwd. En 28 jaar hadden ze samen de pelgrims ontvangen die in het voorjaar en het najaar naar Santiago de Compostela trekken. Toen ze begonnen waren ze het enige pension in Charroux. Nu zijn er meer, maar ze gaat gewoon door, al is ze oud.

De tuin bijhouden gaat nog goed, al had ze dit voorjaar niet kunnen maaien in de boomgaard, omdat het te nat en drassig was. Nu is het te droog. Elke avond en iedere ochtend sproeit ze de bloemen en de grote moestuin. Wel 5000 vierkante meter bij elkaar.

Haar twee kleinkinderen vinden dat ze naar een verzorgingstehuis moet. Maar ze piekert er niet over. Wat kun je daar doen? De hele dag wachten tot het avond is? Met niets van jezelf om je heen? Ze wijst op zelf gemaakte schilderijen, een kandelaar die ze van een vriendin heeft gekregen, een oude houten kast (‘van mijn moeder’), stoelen, kleden en snuisterijen. ‘Ouderwets,’ zeggen mijn kleindochters. ‘Ze vinden dit huis niet modern. Maar ik wil hier blijven.’

De tuin en het huis en de gasten - het is zwaar, herhaalt ze nog maar eens. En dan is er nog de garage bij het huis, die vol staat met gereedschap van Pierre. Haar man was tot zijn pensioen agent van Renault. Zijn garagebedrijf ligt tegen het woonhuis en de tuin aan: een loods van wel dertig bij tien meter. Er omheen staan nog een paar oude Renaults, een enkele overwoekerd door planten en struiken. Eén ervan - een Renault 5 van ruim twintig jaar oud - wordt soms door haar kleindochters gebruikt. Dertig en 26 zijn ze; de oudste een engel, de jongste een duiveltje. Maar wel een duiveltje dat is afgestudeerd als jurist en zich steeds verder specialiseert.

Ze heeft ook nog een vakantiehuisje in Oloron, 180 km verderop. Iets voor mij? Er kunnen vijf personen in en het kost 650 euro per week, in het seizoen. Daar buiten 450. Ze schrijft de gegevens voor me op een kaartje.

En wil ik de bloementuin nog zien?

Ik loop met haar mee, langs een natuurlijke vijver, gevoed door een helder beekje, over grindpaden en langs zeeën van bloemen.

Het is schitterend, zeg ik.
Ze pakt de tuinslang en gaat verder met sproeien.

Ik pak mijn fiets verder op en zwaai naar haar als ik wegloop, over het tuinpad.

Ze heeft geen oog meer voor me, verdiept in de bloemen en de planten en het grote natuurstenen terras. Ook daar staan planten en als ze dan toch staat te sproeien kan ze meteen het terras schoon spuiten.